Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010
ούτε μία..
Η ώρα δεν είναι ούτε μία και έχω γυρίσει πάλι ζαλισμένη... Με δυσκολία γράφω, τα διορθώνω 3 φορές και μου βγαίνουν. Δεν ξέρω τι ευχαρίστηση βρίσκω στο ποτό, ούτε στο τσιγάρο τώρα, αλλά τέλοσπαντων περνάω καλά. Δεν είχα κανέναν ουσιαστικό λόγο να γράψω τώρα. Αλλά ώντας σε αυτή την κατάσταση καταλαβαίνω πως κάτι πραγματικά μου λείπει, και κάτι θέλω. Και ξέρω πολύ καλά και τι μου λείπει. Αλλά λέω να μη γράψω τώρα και άλλα που θα μετανιώνω αύριο. Οπότε, καληνύχτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αχ γλυκιά μου...γλυκιά μου, να 'ξερες πόσο σε καταλαβαίνω...:|
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι.. αλήθεια είναι όμορφο να ανακαλύπτεις πως σε οποιαδήποτε κατάσταση, δεν είσαι ο μόνος..!
ΑπάντησηΔιαγραφήXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ΑπάντησηΔιαγραφήHello Friend, I love love love your blog, it‘s very interesting!!! I really like your style!! i‘ll visit you many times for sure honey.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Πόσο γνώριμη σκέψη και συναίσθημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'ναι οι λέξεις μοναδική διέξοδος κι όμως να μη φτάνουν...