Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

το δικό μου ταξίδι

Μου συμβαίνει πολύ συχνά. Όταν μυρίζω τον κρύο άνεμο του χειμώνα, όταν κοιτάζω τον ουρανό την ώρα που χαράζει, όταν χαζεύω τα φώτα των αυτοκινήτων τη νύχτα ή την ήσυχη θάλασσα το καλοκαίρι... Αισθάνομαι πως θέλω κάτι, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τι. Η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα και ένα χαμόγελο σχηματίζεται αυτόματα στα χείλη μου.
Ίσως να έχει να κάνει απλά με τις γνωστές νεανικές ανησυχίες... Όταν το σκέφτομαι όμως, καταλαβαίνω πως πραγματικά θέλω πράγματα απ' τη ζωή μου, θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο, να ζήσω όσο περισσότερες εμπειρίες μπορώ.
Θα ξεκινήσω το δρόμο μου με τον τρόπο που εγώ θέλω, χωρίς όμως να κάνω σχέδια. Θα αφήσω τη ζωή να με οδηγήσει και ό,τι και αν μου φέρει θα το δεχτώ, γιατί ξέρω πως μέσα από κάθε εμπειρία, καλή ή κακή, θα μάθω ένα σωρό πράγματα που θα με βοηθήσουν στη συνέχεια του ταξιδιού μου.
Τους συνταξιδιώτες μου δεν τους έχω σκεφτεί ακόμα. Μου αρέσει να ξεκινάω μόνη μου, να πρέπει να υπολογίζω μόνο τον εαυτό μου. Πιθανότατα στην πορεία θα συναντήσω ένα σωρό ανθρώπους που θα αγαπήσω, θα μισήσω, θα βοηθήσω, θα ερωτευτώ, θα ζήσω στιγμές μαζί τους... Αν όμως θα παίξουν ρόλο συμπρωταγωνιστών ή απλών κομπάρσων στο μεγάλο ταξίδι της ζωής μου, αυτό δεν το γνωρίζω ακόμα. Ίσως κάποιος με επηρεάσει τόσο πολύ που θα με κρατήσει κοντά του. Ίσως πάλι να μην είναι κανείς τόσο σημαντικός ώστε να με κάνει να αλλάξω τα σχέδιά μου...
Δεν μπορώ να είμαι ακόμα σίγουρη για τίποτα, ούτε καν για το τι ακριβώς θέλω. Μου αρκεί η όρεξη που έχω να αγγίξω τα όνειρά μου, να ζήσω όλα όσα έχω ήδη αγαπήσει, να τα καταφέρω... Το μεγάλο μου ταξίδι σύντομα ξεκινάει και, αν και λίγο φοβισμένη, νιώθω πανέτοιμη να ζήσω κάθε κομμάτι του...

1 σχόλιο: